عوامل غیر ژنتیکی موثر بر مرده زایی و اثر مرده زایی بر طول عمر، عملکرد تولیدی و تولید مثلی گاوهای هلشتن ایران

در این پژوهش برای بررسی عوامل موثر بر مرده زایی و اثر مرده زایی بر طول عمر، عملکرد تولیدی و تولید مثلی در گاوهای هلشتن ایران، ۲۲۰۰٤۳ رکورد زایش مربوط به ۱۰۲۱۹۹ گاو از۳۳ گله گاو که در بین سال­های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۸ جمع آوری شده بودند، استفاده شد. نتایح نشان داد که در ۰۶/٤ درصد از زایش ها، گوساله ها یا مرده به دنیا آمده بودند و یا تا ٤۸ ساعت پس از تولد مرده بودند. نتایج حاصل از رگرسیون لجستیک نشان داد که نرخ مرده زایی در گاوهای شکم نخست در مقایسه با دیگر شکم های زایش به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.01). سخت زایی به طور معنی داری نرخ مرده زایی را افزایش داده است (p<0.01). احتمال مرده زایی در گاوهای دارای گوساله ی نر بیشتر از ماده بود و همچنین مرده زایی در زایش های دوقلو بیشتر از زایش های تک قلو بود (p<0.01). مرده زایی در زایش های فصل تابستان بیشتر از دیگر فصل ها بود (p<0.01). تولید شیر، چربی و پروتئین در گاوهای مرده زا به ترتیب (۳۱±)۲۲۲، (۱۲/۱±)۸، و (۰۱/۱±)۶، کیلوگرم کمتر از گاوهایی بود که گوساله آنها مرده به دنیا آمده بود (p<0.01). مرده زایی تاثیر مثبتی بر درصد پروتئین داشت (p<0.01) اما بر درصد چربی تاثیری نداشت (p≥0.05). مرده­زایی باعث افزایش فاصله گوساله­زایی و کاهش طول عمر گاو در گله شد (p<0.01).